Arsene Wenger. Generał i jego Kanonierzy

recenzja

Niewiele jest na tym świecie osób, które potrafią utrzymać się na szczycie. Dzieje się tak we wszystkich dziedzinach życia społecznego. Nieważne czy jesteś muzykiem, politykiem, aktorem czy sportowcem. W końcu nikt nie jest nieomylny. Zdarzają się jednak pewne wyjątki. Jednym z takich wyjątków w piłce nożnej jest wg mnie Arsene Wenger.
Francuski szkoleniowiec od ponad 20 lat pracuje w Arsenalu Londyn. Na Wyspach Brytyjskich wygrał wszystko, a jedynym trofeum jakiego brakuje mu w jego kolekcji jest trofeum za zwycięstwo w Lidze Mistrzów. Jako, że w zeszłym roku miała miejsce monumentalna rocznica pracy Wengera, w Polsce ukazała się książka Johna Crossa, która traktuje o jego karierze w klubie z Emirates, oczami byłych piłkarzy, działaczy, trenerów, a nawet samego Wengera.
Nie lada sztuką jest zamieścić wszystkie najważniejsze momenty z profesjonalnego życia jednej osoby na niemal 400 stronach, na szczęście w omawianym przypadku ta sztuka się udała. John Cross, dziennikarz i ekspert brytyjskiej gazety „Daily Mirror”, który zajmuje się właśnie Arsenalem, był najwłaściwszą osobą do podołania temu zadaniu.
Na wspomnianych 400 stronach znajdziecie 19 rozdziałów rozciągających się od momentu przybycia Arsena Wengera do klubu, aż do końca sezonu 2015/2016. W każdym z nich opisane zostały konkretne wydarzenia, które miały bezpośredni wpływ na pozycję Arsenalu Londyn w Wielkiej Brytanii i Europie.
Autor już od samego początku stara się znaleźć odpowiedź na pytanie: czy Arsene Wenger to właściwa osoba na właściwym miejscu. Widzimy szkoleniowca w jego najlepszych chwilach, a także tych najczarniejszych. Czytelnicy mają okazję zapoznać się z kulisami transferów, spektakularnych zwycięstw oraz najgorszych porażek, np. kupno Mesuta Özila z Realu Madryt, zacięta rywalizacja z sir. Alexem Fergusonem czy sezon „Niepokonanych”
Książka ta, to nie tylko zapis historii ostatnich dwóch dekad, ale przede wszystkim świetny materiał poglądowy dla każdej osoby, która chciałaby w przyszłości zasiadać na ławce szkoleniowej klubu sportowego. Wielu fanów „Kanonierów” głośno wypowiada swoje niezadowolenie z braku sukcesów klubu i ich źródła dopatruje się we francuskim trenerze. Poznając z bliska sekrety pracy Wengera, czytelnik zdaje sobie sprawę z jak wieloma aspektami pozasportowymi musiał on sobie radzić przez ten czas. John Cross nie stara się jednak usprawiedliwiać żadnych podjętych decyzji, a obiektywnie nakreślić wszystkie „za” i „przeciw”.
Jak już wcześniej wspomniałem, w książce znajdziecie wypowiedzi legend związanych z klubem. Swoje zdanie o menedżerze wyrazili choćby Thierry Henry, Robert Pires, Ray Parlour czy nawet Sven-Goran Eriksson. Jak zwykle, dla wzrokowców znalazły się również zdjęcia szkoleniowca z bardziej pamiętnych okresów jego kariery.
„Arsene Wenger. Generał i jego kanonierzy”, to obraz zmagań, wzlotów i upadków człowieka wiernego swojej własnej filozofii, człowieka oczytanego oraz inteligentnego, a przede wszystkim ze wszech miar interesującego. Francuz przykuwa swoją charyzmą i całkowitym zaangażowaniem w swoją pracę. Lektura tej książki sprawi, że szkoleniowiec, czy przez was lubiany czy znienawidzony, już na dobre zagnieździ się w waszej pamięci.

recenzja

Wielu z młodych kibiców piłki nożnej nie potrafi docenić, jak wielki wpływ Arsene Wenger wywarł na rozwój futbolu na Wyspach Brytyjskich. Francuski menedżer jest często obiektem drwin z powodu swojej nieporadności, a także z powodu niemocny Arsenalu. Jednak są też i tacy, którzy znają historię Premier League ostatnich 20 lat i wiedzą, czego Wenger dokonał i dlatego darzą go szacunkiem. Sylwetkę "Le Professeur" i jego prawdziwe oblicze w doskonały sposób przedstawia książka Johna Crossa "Arsene Wenger. Generał i jego Kanonierzy".

Jak łatwo się domyślić, w książce tej opisane są losy Wengera od momentu podjęcia pracy w Arsenalu. Przychodząc na Highbury (od 2006 roku stadion Arsenalu nasi nazwę Emirates Stadium) Wenger był jednym z nielicznych zagranicznych menedżerów w Premier League. Pod jego adresem kierowano wiele sceptycznych uwag, gdyż nikt nie wiedział, jak człowiek wychowany we francuskiej kulturze poradzi sobie w specyficznym angielskim środowisku. Jednak Wenger szybko zaskarbił sobie sympatię kibiców i zaufanie władz klub, a najlepszym dowodem na to jest fakt, iż trenerem "Kanonierów" jest już prawie 20 lat!

W Arsenalu Wenger przeprowadził prawdziwą rewolucję. Zdecydowanie zmienił metody treningowe, taktykę oraz nawyki piłkarzy. Miał jeden podstawowy cel: jego zespół ma grać przede wszystkim atrakcyjnie. Francuz wielokrotnie przypominał swoim piłkarzom, że kibice przybyli na stadion zapłacili za bilety duże pieniądze, żeby móc obejrzeć piłkarskie spotkanie, dlatego wszyscy powinni dawać z siebie wszystko. Już w drugim roku pracy w Arsenalu Wenger sięgnął po mistrzostwo Anglii. Zbudowany przez niego zespół emanował pewnością siebie i wygrał rywalizację z równe silnym Manchesterem United.

Francuz jeszcze dwa razy triumfował w rozgrywkach Premier League. Najpierw w sezonie 2001/02, a później w sezonie 2003/04. Na szczególną uwagę zasługuj ten drugi triumf, gdyż "Kanonierzy" nie ponieśli w nim żadnej porażki. Do dzisiaj nikt nie powtórzył tego wyczynu i wątpliwe, by komukolwiek się to jeszcze udało. Wenger zbudował drużynę, która jeszcze przed rozpoczęciem meczu wiedziała, że zdobędzie trzy punkty. Silna obrona strzegła dostępu do bramki Jensa Lehmanna, zaś w ataku szalał Thierry Henry.

"Niezwyciężeni" słynęli z bardzo szczelnej obrony. Od kilku sezonów Arsene Wenger ma największe problemy właśnie z tą formacją więc wiele osób zastanawia się, co zmieniło się w podejściu Wengera. Czy stracił umiejętność przeprowadzania trafnych transferów? Czy nie umie już odpowiednio ustawić defensywnej czwórki? Szukając przyczyn sukcesu z sezonu 2003/04, należy cofnąć się kilka lat. Wenger nie zbudował silnej obrony, a odziedziczył ją po swoim poprzedniku. Mając do dyspozycji takich piłkarzy jak Sol Campbell, Martin Keown czy Ray Parlour o wiele łatwiej było o zachowanie czystego konta. Poza tym znakomitą pracę wykonywali pomocnicy, m.in. Robert Pires, Fredrik Ljungberg i José Antonio Reyes. Obecnie Wenger ma do dyspozycji o wiele słabszych zawodników, jednak sam ponosi za to odpowiedzialność.

Wiele osób zastanawia się, dlaczego Arsenal w kilka lat przeistoczył się z jednego z najlepszych klubów świata w zespół, który nie jest w stanie realnie włączyć się do walki o mistrzostwo kraju, o walce w Lidze Mistrzów nie wspominając. Główną przyczyną tego procesu jest budowa nowego stadionu. Przeprowadzka z Highbury na Emirates Stadium była dla "Kanonierów" bardzo kosztowna, przez co konieczne było długotrwałe zaciskanie pasa. Poza tym Arsenal musiał walczyć w tamtym okresie nie tylko z Manchesterem United, ale także z Manchesterem City i Chelsea, które zostały przejęte przez prywatnych inwestorów. Klub Wengera musiał samodzielnie pokryć koszty budowy nowego obiektu i po wielu latach uporał się z tym. Obecnie Arsenal nie ma długów i co roku notuje dodatni bilans finansowy. Nie stoi to na przeszkodzie do wydawania dużych sum na nowych piłkarzy, jednak Arsene Wenger konsekwentnie realizuje swoją politykę wychowywania i kreowania gwiazd. Francuz hołduje zasadzie, że trzon drużyny powinni stanowić wychowankowie.

W książce Johna Crossa poznamy Arsene'a Wengera nie tylko od strony zawodowej, ale także jego bardziej prywatne oblicze. Dowiemy się, że ma on duże poczucie humoru oraz dystans do samego siebie. Potrafi śmiać się z własnej nieporadności. W książce znajdziemy również kilka anegdotek z życia francuskiego szkoleniowca. Przeczytamy m.in. o tym, jak na pewnym treningu Wenger zaplątał się w siatkę z piłkami tak bardzo, że upadł i nie potrafił się z niej wydostać. Na pomoc ruszył mu asystent, jednak i on padł ofiarą treningowego ekwipunku. Piłkarze obserwujący to zdarzenie zwijali się ze śmiechu, ale nie zdenerwowało to francuskiego szkoleniowca, który sam dostrzegł komizm całej sytuacji.

Innym razem Arsene Wenger, po skończonym obiedzie, chciał zjeść kawałek szarlotki, która była deserem. Francuz nałożył sobie na talerzyk porządnych rozmiarów kawałek i ruszył w stronę swojego stołu. Niestety, nie zauważył, że podczas obracania, kawałek ciasta spadł na podłogę i na talerzu zostały jedynie okruszki. Trener nieświadom tego wrócił do stołu i ku jego zaskoczeniu tależyk był pusty. Piłkarze, jak i sztab szkoleniowy, zgromadzeni tego dnia na stołówce, nie potrafili ukryć swojego śmiechu. Takich anegdotek z życia "Profesora" można znaleźć w książce "Arsene Wenger. Generał i jego Kanonierzy" wiele i wywołają one u czytających niejeden uśmiech.

Książka ta z pewnością zasługuje na rekomendację, gdyż dzięki niej lepiej poznamy Arsene'a Wengera. Docenimy jego olbrzymie sukcesy oraz konsekwencję, której nie porzucił mimo niejednej fali krytyki ze strony kibiców Arsenalu. Dowiemy się również, jakimi zasadami kieruje się w życiu, co dla niego jest ważne i zdamy sobie sprawę, że na pewno osiągnie on jeszcze niejeden sukces...

recenzja

Arsene Wenger przez lata pracy w Arsenalu wypracował sobie uznanie większości futbolowego świata. Jednak ostatnie sezony zdawały się kwestionować jego kompetencje i potwierdzać, że Francuz nie nadąża za zmianami zachodzącymi w piłce. Książka John'a Cross'a pokazuje całościowo nie tylko karierę Wengera, ale również jego filozofię futbolu. Tłumaczy, dlaczego nie decyduje się on na sprowadzanie gwiazd za miliony euro oraz czemu jego drużyny zawsze wychodzą nastawione na grę ofensywną. Autor w ciekawy sposób przytacza kulisy sezonu "Niezwyciężonych", przeprowadzki na Emirates, problemów finansowych klubu oraz powolnego wyprowadzania drużyny na prostą. W książce pojawia się wiele wypowiedzi osób związanych z Arsenalem - od byłych i obecnych piłkarzy poprzez działaczy, do szeregowych pracowników. Pokazuje również francuskiego menadżera od strony, której zwykły kibic na co dzień nie dostrzega - zwykłego człowieka, który nie jest pozbawiony emocji, jak to może się wydawać w trakcie meczów. Biografia autorstwa Cross'a jest wspaniałym przewodnikiem po futbolowej filozofii Wengera, którą powinien przeczytać nie tylko każdy zadeklarowany fan Arsenalu, ale także każdy kibic chcący lepiej zrozumieć piłkę nożną.