Każdy klub ma swoją legendę, której zawdzięcza wiele trofeów. Do takich legend z pewnością należy sir Alex Ferguson. Wieloletni menedżer Manchesteru United to największa postać w dziejach tego zespołu. Wydawnictwo SQN prezentuje swą najnowszą książkę, wydaną w specjalnej serii SQN Originals pt. Alex Ferguson. Autobiografia. My zaś przedstawiamy Ci zestawienie pięciu najważniejszych osiągnięć tego szkoleniowca w barwach klubu z Old Trafford.
1. Puchar Anglii w sezonie 1989/1990 (a kulisy metod szkoleniowych Fergusona poznasz dzięki lekturze książki pt. Alex Ferguson. Być liderem)
Po zakończeniu sezonu 1985/86 Ferguson zakończył współpracę z Aberdeen. Potem na krótko objął reprezentację Szkocji, którą poprowadził bez sukcesów na mistrzostwach świata w Meksyku w 1986 roku. W listopadzie zaś przejął stery w Manchesterze United. Przez pierwszych kilka sezonów nie osiągnął z tym klubem znaczących sukcesów, jedynie w kampanii 1987/88 zdobył wicemistrzostwo Anglii. Ale otrzymał od władz Czerwonych Diabłów duży kredyt zaufania i zaczął go spłacać po trzech latach pracy.
W sezonie 1989/90 drużynie z Old Trafford najlepiej wiodło się w Pucharze Anglii. W trzeciej rundzie (czyli w pierwszej, w której dołączyli do rozgrywek) MU pokonało 1:0 Nottingham Forest. W kolejnej fazie podopieczni Fergusona w takim samym stosunku rozprawili się z Hereford United, w piątej rundzie nie bez problemów wygrali zaś z Newcastle United. Ćwierćfinałowym rywalem Czerwonych Diabłów był Sheffield United. Piłkarze z Manchesteru ponownie wygrali 1:0. W półfinale zremisowali z Oldham Athletic. Musiało zatem dojść do powtórki meczu, z której zwycięsko wyszli podopieczni Fergusona. Finał przeciwko Crystal Palace także przyniósł dwa starcia. Pierwsze zakończyło się remisem 3:3, a w drugim spotkaniu United wygrali 1:0.
2. Mistrzostwo Anglii w sezonie 1992/93 (o początkach Premier League więcej dowiesz się z książki Premier League. Historia taktyki w najlepszej piłkarskiej lidze świata)
Mimo triumfu w Pucharze Anglii, głównym celem Alexa Fergusona było mistrzostwo Anglii. Manchester United po raz ostatni zdobył to trofeum w 1967 roku, więc nietrudno zrozumieć zniecierpliwienie kibiców czekających na ponowne zwycięstwo w lidze. Sezon 1992/93 był nowym otwarciem w angielskim futbolu. Zainaugurowano wówczas Premier League, która zastąpiła First Division. Dzięki temu ruchowi w ligę zainwestowano dużo większe pieniądze. Trafiły one także do klubów, co przyczyniło się do ich rozwoju.
Do zespołu dołączyło sporo młodych graczy, a wśród nich choćby Ryan Giggs. Drużyna Alexa Fergusona po zwycięstwie w Pucharze Zwycięzców Pucharów w kampanii 1990/91 dojrzała do wygrania także mistrzostwa Anglii. W sezonie 1992/93 MU wygrało te rozgrywki bardzo pewnie, z dziesięciopunktową przewagą nad drugą Aston Villą. Najlepszym strzelcem tamtej drużyny był Mark Hughes. Ważnym ogniwem był również Éric Cantona, który zasilił Czerwone Diabły już w trakcie sezonu.
3. Potrójna korona w sezonie 1998/99 (o historii tego sukcesu przeczytasz więcej w książce pt. Peter Schmeichel. Numer jeden)
Po tym zwycięstwie United stali się dominującą siłą w angielskiej piłce klubowej. Puchar Anglii zdobyli jeszcze w 1994 i 1996 roku, a mistrzami Anglii zostali w 1994, 1996 i 1997 roku. W sezonie 1998/99 byli faworytami wszystkich rozgrywek, w których brali udział. Największą chrapkę podopieczni Fergusona mieli na zwycięstwo w Lidze Mistrzów, nie udało się to bowiem Manchesterowi United od wielu lat. W rodzimej lidze londyńskie Chelsea i Arsenal stawiły twardy opór Czerwonym Diabłom, ale ostatecznie sięgnęły one po piąte w tej dekadzie mistrzostwo Anglii. Także w Pucharze Anglii ponownie nie było na nich mocnych.
W Lidze Mistrzów w fazie grupowej United spotkali się z Bayernem Monachium, FC Barceloną oraz Brøndby IF. Wyszli z niej z drugiego miejsca i w ćwierćfinale zmierzyli się z Interem Mediolan. Po wygranej w dwumeczu 3:1 zameldowali się w najlepszej czwórce. W półfinale czekał na nich kolejny rywal z Półwyspu Apenińskiego – Juventus. Dwumecz był niezwykle zacięty, ale w końcówce drugiego spotkania zawodnicy z Old Trafford przechylili szalę zwycięstwa na swą korzyść i zakwalifikowali się do finału. Tym samym uzyskali szansę wygrania po raz pierwszy w dziejach potrójnej korony. Dokonali tego, pokonując po niezwykle dramatycznym finale Ligi Mistrzów Bayern Monachium 2:1.
4. Zwycięstwo w Lidze Mistrzów w sezonie 2007/08 (drogę do tego triumfu poznasz dzięki książce pt. 30 lat Ligi Mistrzów. Tom 2)
W 2000, 2001 i 2003 roku United zdobyli mistrzostwo Anglii, a w 2004 roku sięgnęli po Puchar Anglii. Początek XXI wieku nie był jednak specjalnie udany dla piłkarzy z czerwonej strony Manchesteru na arenie międzynarodowej. Po wygranej w Lidze Mistrzów w 1999 roku, później dwukrotnie byli w półfinale i trzy razy w ćwierćfinale tych rozgrywek. Kibice liczyli na kolejny uszaty puchar do kolekcji. Przed sezonem 2007/08 w obozie Czerwonych Diabłów panował umiarkowany optymizm. Fazę grupową przeszły jak burza, pozostawiając w tyle AS Romę, Sporting Lizbona oraz Dynamo Kijów.
W 1/8 finału Manchester United zmierzył się z Olympique Lyon. Dwumecz okazał się nadspodziewanie wyrównany, lecz zwycięsko wyszli z niego piłkarze sir Alexa Fergusona (w 1999 roku otrzymał tytuł szlachecki). W ćwierćfinale ponownie napotkali na swej drodze AS Romę, pokonując ją łącznie trzema bramkami. W półfinale czekała na MU wielka FC Barcelona. Wielu spodziewało się wspaniałego spektaklu, a tymczasem o awansie do finału zdecydował jeden gol Paula Scholesa zdobyty w rewanżu. Decydujący o zdobyciu pucharu mecz z Chelsea był niezbyt ciekawym widowiskiem, który zwieńczył jednak bardzo emocjonujący konkurs rzutów karnych, wygrany ostatecznie przez Manchester United.
5. Mistrzostwo Anglii w sezonie 2012/13 (o czym przeczytasz w książce pt. Alex Ferguson. Autobiografia wydanej w specjalnej serii SQN Originals)
Kolejne lata przyniosły MU kolejne dwa tytuły mistrzowskie zdobyte w 2008, 2009 i 2011 roku. Ponadto Czerwone Diabły w 2009 i 2011 roku dotarły do finału Ligi Mistrzów, w obydwu przypadkach musiały jednak uznać wyższość FC Barcelony. United nadal byli jednym z najmocniejszych klubów w Europie i najlepszym na Wyspach Brytyjskich. Pod koniec 2010 roku sir Alex Ferguson został trenerem z najdłuższym stażem na stanowisku menedżera zespołu z Old Trafford. Sezon 2012/13 zapowiadał się tak jak wiele poprzednich, okazał się jednak wyjątkowy.
W Pucharze Anglii Manchester United odpadł w ćwierćfinale, ulegając Chelsea 0:1. Z Ligą Mistrzów zaś pożegnał się już w 1/8 finału, przegrywając w dwumeczu z Realem Madryt. Zupełnie odwrotnie MU radziło sobie w krajowej lidze. Podopieczni Szkota pewnie zmierzali po rekordowy, 20. tytuł mistrza Anglii. United przypieczętowali go na kilka kolejek przed zakończeniem rozgrywek, a ostatecznie pokonali drugi w ligowej tabeli Manchester City o 11 punktów. Alex Ferguson na początku maja ogłosił, że odchodzi na emeryturę, i zakończył jedną z najpiękniejszych epok w dziejach światowego futbolu.
Niewiele jest w świecie futbolu osób tak charyzmatycznych jak Alex Ferguson. Zdobył tym szacunek pośród zawodników i kibiców. Zajrzyj do sportowej księgarni internetowej labotiga.pl. Znajdziesz tam książki o najwybitniejszych postaciach futbolu i wiele pozycji o innych dyscyplinach!
Skomentuj ten wpis Skasuj cytowanie