W obecnie trwającym stuleciu w polskim boksie pojawiło się wiele postaci, które poznało szerokie grono kibiców sportu w Polsce. Kilku pięściarzy zostawało mistrzami świata, inni zapisali się niezapomnianymi dla fanów walkami. Pośród nich znajduje się Dawid Kostecki, człowiek o wielu twarzach. Wydawnictwo SQN przedstawia swą nową książkę pt. Dawid Cygan Kostecki. Uliczny fighter. W poniższym tekście prezentujemy zaś zestawienie dziesięciu najlepszych polskich pięściarzy XXI wieku.
1. Andrzej Gołota (41 zwycięstw, 9 porażek, 1 remis w zawodowym ringu) – waga ciężka
Uprawiając boks amatorski, przez wiele lat reprezentował barwy Legii Warszawa. Reprezentował Polskę na mistrzostwach świata i Europy juniorów, w 1988 roku zdobył brązowy medal olimpijski, a cztery lata potem zdecydował się przejść na zawodowstwo. W profesjonalnym boksie przez pierwsze kilka lat szło mu znakomicie, wygrał 28 walk z rzędu. Następnie przyszły dyskwalifikacje za niedozwolone ciosy oraz kilka przegranych walk o mistrzowskie pasy, z których ostatnia miała miejsce 21 maja 2005 roku. Później kariera Gołoty wyhamowała, a ostatni raz na ring wyszedł w 2013 roku.
2. Tomasz Adamek (53 zwycięstw, 6 porażek w zawodowym ringu) – waga półciężka/junior ciężka/ciężka
Pochodzący z Żywca pięściarz rozwijał się w lokalnym klubie, a potem trenował w GKS Jastrzębie. Z sukcesami reprezentował Polskę na arenie międzynarodowej, a w trakcie przygotowań do igrzysk olimpijskich w 2000 roku przeszedł na zawodowstwo. Początkowo walczył głównie w Polsce oraz Wielkiej Brytanii, aż 21 maja 2005 roku pokonał Paula Briggsa, dzięki czemu zdobył pas mistrza świata WBC i zmienił na polskim tronie bokserskim Gołotę. Adamek kilka razy bronił pasa, a w 2008 roku został mistrzem świata IBF. W 2011 roku we Wrocławiu przegrał walkę o mistrzostwo świata WBC w wadze ciężkiej z Witalijem Kliczką.
3. Dariusz Michalczewski (48 zwycięstw, 2 porażki w zawodowym ringu) – waga półciężka
W wieku 12 lat rozpoczął treningi pięściarskie. Później wywalczył kilka tytułów mistrza Polski, a w 1988 roku podczas wyjazdu do Niemiec pozostał w tym kraju. Przyjął tamtejsze obywatelstwo i reprezentował naszych zachodnich sąsiadów w zawodowym ringu. W 1994 roku zdobył tytuł mistrza świata WBO w wadze półciężkiej, który potem skutecznie bronił w 23 walkach przez niemal dziewięć lat. W 2002 roku w przedostatniej obronie po raz pierwszy wystąpił jako polski zawodnik. Ostatnią walkę stoczył w 2005 roku.
4. Krzysztof „Diablo” Włodarczyk (61 zwycięstw, 4 porażki, 1 remis w zawodowym ringu) – waga junior ciężka
Urodzony w Warszawie zawodnik zaczął swą przygodę z boksem w miejscowym klubie Gwardia. Dość szybko, bo w wieku 19 lat, przeszedł na zawodowstwo. W 2001 roku zdobył pas IBF Inter-Continental, a dwa lata potem wygrał walkę o młodzieżowe mistrzostwo świata WBC. W 2006 roku został mistrzem świata IBF. 15 maja 2010 roku Włodarczyk zdobył pas mistrza świata WBC, którego posiadaczem był przez następne ponad cztery lata, kiedy to przegrał z Grigorijem Drozdem. Następnie nieco spuścił z tonu, lecz mimo 41 lat nadal kontynuuje karierę.
5. Krzysztof Głowacki (32 zwycięstwa, 3 porażki w zawodowym ringu) – waga junior ciężka
W ringu amatorskim stoczył przeszło 120 walk, z których wygrał 105. W 2008 roku przeszedł na zawodowstwo. Przez następne osiem lat był niepokonany, a po drodze zdobył między innymi pas międzynarodowego mistrza Polski i został mistrzem WBO Inter-Continental. Dla Głowackiego najważniejsza walka odbyła się 14 sierpnia 2015 roku, kiedy zdobył pas mistrza świata WBO, niespodziewanie pokonując Marco Hucka. Tytuł ten stracił rok potem po porażce z Ołeksandrem Usykiem. Nadal jest jednym z bardziej wyróżniających się polskich pięściarzy.
6. Dawid Kostecki (z którego życiem zapoznasz się dzięki lekturze książki pt. Dawid Cygan Kostecki. Uliczny fighter) (39 zwycięstw, 2 porażki w zawodowym ringu) – waga półciężka
Urodzony w Warszawie zawodnik sztuki walki miał w genach, ponieważ jego ojciec był judoką. Popularny „Cygan” w 2004 roku zdobył młodzieżowe mistrzostwo świata WBC. W 2006 roku przegrał pierwszą walkę. Potem jego kariera nieco straciła impet. Wygrywał kolejne walki ze słabszymi rywalami, aż przegrał w 2014 roku. Dodatkowo okazało się, że stosował doping, za co został wykluczony na dwa lata. W 2017 roku został skazany na pięć lat więzienia za kierowanie grupą przestępczą. W 2019 roku popełnił samobójstwo. Pochowano go na Cmentarzu Pobitno w Rzeszowie.
7. Maciej Zegan (43 zwycięstw, 6 porażek, 2 remisy w zawodowym ringu) – waga super piórkowa/lekka
Mając 11 lat, rozpoczął treningi w Gwardii Wrocław. Ma imponujący bilans, jeśli chodzi o walki amatorskie. Na 350 stoczonych pojedynków przegrał tylko 15. W wieku 23 lat stał się zawodowym pięściarzem. W 2001 roku zdobył tytuł międzynarodowego mistrza Polski. Dwa lata potem stoczył wyrównaną walkę z Arturem Grigorianem o pas mistrza świata WBO. Sędziowie podjęli bardzo dyskusyjną decyzję, wskazując jako zwycięzcę rywala Zegana, wskutek czego Polak przegrał pierwszą walkę w karierze. Później toczył wiele pojedynków, ale już nigdy nie był tak blisko mistrzowskiego pasa.
8. Artur Szpilka (24 zwycięstwa, 6 porażek w zawodowym ringu) – waga junior ciężka/ciężka
Pochodzący z Wieliczki pięściarz od dziecka miał do czynienia ze sztukami walki, trenował m.in. karate oraz kung-fu. Następnie skoncentrował się na boksie. W 2008 roku podpisał kontrakt zawodowy. Kariera Szpilki rozwijała się obiecująco, wygrał bowiem pierwsze 16 pojedynków. Po 2015 roku jego pozycja w światowym pięściarstwie się załamała. Przegrywał coraz więcej walk i tracił uznanie ekspertów. Obecnie trenuje mieszane sztuki walki.
9. Mariusz Wach (36 zwycięstw, 9 porażek w zawodowym ringu) – waga ciężka
Reprezentował Polskę na wielu imprezach międzynarodowych, a jego największym sukcesem jako amatora jest z pewnością srebrny medal mistrzostw Europy. W 2005 roku przeszedł na zawodowstwo. Jego kariera przebiegała pomyślnie, przez siedem lat wygrał 27 walk z rzędu. W 2012 roku otrzymał szansę stoczenia pojedynku o mistrzostwo świata IBF, WBA i WBO z Władymirem Kliczką. Przegrał na punkty, ale pozostawił pozytywne wrażenie. Następnie nie odnosił znaczących sukcesów. Jest cenionym sparingpartnerem, z jego pomocy korzystają najlepsi zawodnicy na świecie.
10. Rafał Jackiewicz (którego losy poznasz, czytając książkę pt. Rafał Jackiewicz. Życie na ostrzu) (52 zwycięstwa, 30 porażek w zawodowym ringu) – waga półśrednia
Zanim zdecydował się zawodowo uprawiać boks, mniej więcej dziesięć lat zajmował się kick-boxingiem. W zawodowym ringu pięściarskim zadebiutował w 2001 roku. Walczył ze zmiennym szczęściem, ale w 2004 roku zdobył tytuł międzynarodowego mistrza Polski. Cztery lata później wygrał pas EBU, który następnie dwukrotnie obronił. W 2012 wywalczył tytuł EBU-EU, a w 2013 i 2014 roku przegrywał pojedynki o tytuł EBU. To był szczyt jego możliwości. Potem jego kariera przypominała sinusoidę – wygrywał kilka walk, by przegrywać seryjnie kolejne.
Pięściarze znad Wisły często są bohaterami bardzo niejednoznacznymi. Takim jest z pewnością również Dawid Kostecki. Zapraszamy do sportowej księgarni internetowej labotiga.pl. Znajdziesz tam wiele książek o boksie oraz innych dyscyplinach sportowych!
Skomentuj ten wpis Skasuj cytowanie