Futbol w swej historii widział wielu zawodników światowego formatu. Mimo to jedynie kilku z nich można zaliczyć do grona najlepszych w dziejach tej dyscypliny. Bez wątpienia znajduje się wśród nich Johan Cruyff. Holender był doskonałym pomocnikiem, a potem szkoleniowcem, który odmienił FC Barcelonę. Wydawnictwo SQN prezentuje swą najnowszą książkę pt. Johan Cruyff. Autobiografia. My zaś przedstawiamy Ci tekst, w którym opisujemy pięć największych sukcesów tego legendarnego zawodnika i szkoleniowca.
1. Wygrana w Pucharze Europy w sezonie 1970/71
Po kilku latach spędzonych w juniorskiej drużynie Ajaxu Amsterdam Johan zasilił w 1964 roku szeregi pierwszego zespołu. Niedługo potem okazało się, że Cruyff jest talentem czystej wody i stał się liderem zespołu. Początkowo Ajax sięgał tylko po krajowe tytuły, ale po kilku latach dominacji w krajowych rozgrywkach przypuścił atak również na najważniejsze trofeum w piłce klubowej – Puchar Europy. W kampanii 1970/71 Ajax po raz kolejny przystąpił do tych rozgrywek. W pierwszej rundzie nie bez problemów pokonał mistrza Albanii – 17 Nëntori Tirana.
Ich kolejnym rywalem był szwajcarski FC Basel. To starcie nie okazało się wyzwaniem dla podopiecznych Rinusa Michelsa. W pierwszych dwóch rundach Cruyff nie zdobył bramki. Sytuacja ta zmieniła się w ćwierćfinale, w którym mistrz Holandii zmierzył się z Celtikiem Glasgow. Ajax wygrał ten dwumecz 3:1, a Johan strzelił gola w pierwszym spotkaniu. Półfinałowe starcie z Atlético Madryt było wymagające. Pierwszy mecz Ajax przegrał 0:1, ale w rewanżu Cruyff z kolegami pokazali rywalom miejsce w szeregu, pokonując ich 3:0. W finale zaś holenderski klub pokonał mistrza Grecji – Panathinaikos 2:0, dzięki czemu po raz pierwszy sięgnął po Puchar Europy. Cruyff mimo zdobycia tylko jednej bramki był kluczową postacią w zwycięskim zespole.
2. Mistrzostwo Hiszpanii w sezonie 1973/74 (o czym przeczytasz w książce pt. Johan Cruyff. Autobiografia)
Po zdobyciu upragnionego trofeum Rinus Michels odszedł z Ajaxu do FC Barcelony, a zastąpił go rumuński szkoleniowiec Ştefan Kovács. Pod jego wodzą klub z Amsterdamu jeszcze dwukrotnie sięgnął po klubowe mistrzostwo Europy. Johan Cruyff przeżywał apogeum swej dyspozycji piłkarskiej i po zdobyciu trzeciego z kolei Pucharu Europy postanowił poszukać dla siebie nowych wyzwań. Tym było bez wątpienia przejście do FC Barcelony, która usiłowała powrócić na piedestał w futbolu hiszpańskim i europejskim.
Duma Katalonii po raz ostatni sięgnęła po mistrzostwo Hiszpanii w 1960 roku. Kibice byli niezwykle spragnieni kolejnego tytułu. Miał w tym pomóc jeden z najlepszych piłkarzy na świecie – Cruyff. Sezon 1973/74 rozpoczął się jednak dla Blaugrany fatalnie – po sześciu kolejkach piłkarze dowodzeni przez Michelsa znajdowali się w strefie spadkowej. Ale potem ich forma raptownie poszybowała w górę, wskutek czego w 13. kolejce objęli fotel lidera Primera División, którego nie oddali do ostatniej, 34. kolejki. FC Barcelona po 14. latach przerwy sięgnęła po mistrzostwo Hiszpanii, a nie byłoby to możliwe bez 16 bramek zdobytych przez Cruyffa w całych rozgrywkach.
3. Drugie miejsce na mistrzostwach świata w 1974 roku (o czym dowiesz się z książki pt. Historia mundiali. Tom 1)
W 1974 reprezentacja Holandii po raz pierwszy od 1938 roku wystąpiła na mistrzostwach świata. Pierwsza faza grupowa przyniosła Oranje starcia z Urugwajem, Szwecją oraz Bułgarią. Mecz z rywalem z Ameryki Południowej zakończył się zwycięstwem 2:0. Spotkanie przeciwko Skandynawom nie przyniosło żadnej bramki, a ostatnia rywalizacja, z Bułgarami, zakończyła się pewnym zwycięstwem podopiecznych Rinusa Michelsa 4:0. Johan w tej fazie nie zanotował ani jednej bramki na swoim koncie.
W drugiej fazie grupowej Holendrzy odprawili z kwitkiem Argentyńczyków, bijąc ich 4:0, a w roli głównej wystąpił Cruyff, zdobywca dwóch bramek. Następnie pokonali bez większych problemów reprezentację NRD 2:0. Kwestia awansu finału rozstrzygnęła się podczas meczu Holandia – Brazylia. Oranje wygrali z Canarinhos 2:0, a drugiego gola w tym meczu strzelił Johan. Finał rozgrywany przeciwko gospodarzom, czyli RFN od początku ułożył się dla Holendrów wyśmienicie, prowadzili bowiem od drugiej minuty prowadzili. Tyle że potem spuścili z tonu. Ostatecznie to Niemcy wygrali przed swą publicznością 2:1. Najlepszym zawodnikiem turnieju został wybrany Johan Cruyff, co było dla niego jednak marnym pocieszeniem.
4. Mistrzostwo Holandii w sezonie 1983/84 (o czym przeczytasz w książce pt. Basta. Moje życie, moja prawda)
Cruyff reprezentował barwy Blaugrana do 1978 roku. Po początkowym zwycięstwie w lidze, potem nie udało mu się sięgnąć po żadne trofeum w stolicy Katalonii. Zdecydował się zatem na transfer do Stanów Zjednoczonych. Johan przez rok bronił barw Los Angeles Aztecs, a następnie przez taki sam okres grał w Washington Diplomats. W 1981 roku na krótko zakotwiczył w Levante UD, a później wylądował w macierzystym klubie. W Ajaksie Cruyff dwukrotnie wygrał mistrzostwo Holandii, gdzie błyszczał wraz z Marco van Bastenem.
Wskutek braku zainteresowania przedłużeniem umowy ze strony kierownictwa Ajaxu przeniósł się do Feyenoordu Rotterdam. Mimo upływających lat Johan nadal utrzymywał się w formie pozwalającej na walkę o najwyższe cele na krajowym podwórku. Grając w największym rywalu Ajaxu Amsterdam, chciał pokazać, jak bardzo włodarze tego klubu się pomylili, rezygnując z jego usług. Także dzięki świetnej grze Cruyffa Feyenoord po raz pierwszy od dziewięciu lat zdobył mistrzostwo Holandii. Po tym sukcesie, w wieku 37 lat, słynny zawodnik zdecydował się na zakończenie sportowej kariery.
5. Zwycięstwo w Pucharze Europy w sezonie 1991/92 (kulisy kadencji Holendra w Dumie Katalonii poznasz dzięki książce pt. Dziedzictwo Barcelony, dziedzictwo Cruyffa)
Niemal zaraz po zawieszeniu butów na kołku Johan podjął pracę trenerską w Ajaxie. Przez trzy lata dwukrotnie zdobył Puchar Holandii, co nie zaspokoiło jednak ambicji legendarnego Holendra. Następnie, tak jak w trakcie kariery piłkarskiej, przeniósł się ze stolicy Holandii do FC Barcelony. Przez dwa sezony musiał solidnie popracować nad stylem gry i dobraniem odpowiedniego składu osobowego drużyny. Gdy to się udało, w kampanii 1990/91 Duma Katalonii po sześciu latach posuchy zdobyła mistrzostwo Hiszpanii, dzięki czemu w kolejnym sezonie mogła wystąpić w Pucharze Europy.
Najpierw FC Barcelona musiała zmierzyć się z Hansą Rostock, a następnie z 1. FC Kaiserslautern. Nie bez problemów, ale Katalończykom udało się przejść te przeszkody. Następnym etapem była faza grupowa, będąca przedsionkiem do finału. Piłkarze trenowani przez Cruyffa pokonali najpierw Spartę Praga 3:2, później Dynamo Kijów 2:0. Awans do finału Blaugrana przypieczętowała zwycięstwem nad Benficą. Decydujące o pucharze starcie nie było emocjonującym widowiskiem, a jedyną bramkę zdobył rodak Johana – Ronald Koeman. FC Barcelona po raz pierwszy została klubowym mistrzem Europy, a Cruyff przeszedł do historii futbolu jako piłkarz i trener.
Życie Johana Cruyffa było bardzo bogate w sportowe sukcesy. Warto wiedzieć jaką drogę musiał pokonać, aby do nich dojść. Zajrzyj do sportowej księgarni internetowej labotiga.pl. Znajdziesz tam mnóstwo książek o historii futbolu, ale nie tylko!
Skomentuj ten wpis Skasuj cytowanie