Historia FC Barcelony w pigułce

FC Barcelona to bez cienia wątpliwości jeden z najbardziej zasłużonych klubów w dziejach piłki nożnej. XXI wiek to najlepszy okres w funkcjonowaniu Dumy Katalonii, przynajmniej jeśli chodzi o wyniki sportowe. Niestety dla kibiców Blaugrany ostatnie miesiące nie są zbyt udane dla ich ulubieńców. Wydawnictwo SQN przedstawia swą najnowszą książkę pt. Barça. Powstanie i upadek klubu, który kształtował nowoczesną piłkę nożną. A my prezentujemy Wam tekst o najważniejszych aspektach działania klubu ze stolicy Katalonii.

Barwy klubowe FC Barcelony – od zawsze te same (zgłębisz ten temat dzięki książce Dziedzictwo Barcelony, dziedzictwo Cruyffa)

Słyszysz FC Barcelona, widzisz granatowo-bordowe koszulki. Z całą pewnością barwy te kojarzą się fanom futbolu bardzo jednoznacznie. Co do historii kolorów, które od zawsze są symbolem Dumy Katalonii, to jest ona dość ciekawa. Należy zapoznać się z sylwetką założyciela klubu – Joana Gampera. Był on Szwajcarem, a przed przyjazdem do Hiszpanii grał w FC Basel. Zespół ten wtedy nosił koszulki właśnie w kolorach blaugrana. Gamper stwierdził, że jego nowo założony klub powinien przywdziewać podobne barwy. Uważa się to za najbardziej prawdopodobną genezę wyboru przez Barcelonę takich właśnie kolorów, lecz eksperci nie są pewni co do słuszności tej teorii.

Z dzisiejszej perspektywy może wydawać się to bardzo dziwne, ale w początkowej fazie istnienia klubu jego zawodnicy grali w białych spodenkach. Od 1920 roku zespół prezentował się w podobnych strojach: koszulce w bordowo-granatowe pasy oraz spodenkach w najróżniejszych odcieniach granatu. Przełomem był sezon 2005/06, gdy po raz pierwszy w historii dolna część piłkarskiej garderoby miała kolor czerwony. Innym ważnym momentem była kampania 2006/07, kiedy to premierowo na koszulkach pojawiło się logo firmy innej niż producenta tychże strojów. Początkowo był to UNICEF, a od 2011 roku Qatar Foundation (sponsor klubu).

Stadion FC Barcelony – tułaczka zakończona odnalezieniem domu (o tym i wielu innych aspektach działania klubu dowiesz się z książki Barca. Powstanie i upadek klubu, który kształtował nowoczesną piłkę nożną)

Podobnie jak barwy klubowe, także stadion, na którym dany zespół rozgrywa swe mecze, jest jego znakiem rozpoznawczym. Tak jak bordowo-granatowe koszulki, również Camp Nou jest nieodłącznym elementem dziedzictwa FC Barcelony. Zanim jednak Blaugrana zagrała pierwszy mecz na tym stadionie, klub musiał długo szukać stałego boiska. W latach 1899–1909 Duma Katalonii rozgrywała swe spotkania aż na czterech boiskach. Pierwszym z nich było Velodromo de la Bonanova. Dziś trudno to pojąć, ale murawa na nim była tak nierówna, że zawodnikom niekiedy z trudem przychodziło pokazywanie swego technicznego kunsztu.

Od 1921 do 1957 roku FC Barcelona rywalizowała na Camp de Les Corts. Katedra Futbolu, jak nazywano ten obiekt, mogła pomieścić 30 tysięcy widzów, co jak na ówczesne potrzeby było wystarczające. W 1954 roku rozpoczęto budowę stadionu, który stał się jednym z symboli współczesnego futbolu – Camp Nou. Premierowe spotkanie na nim odbyło się 24 września 1957 roku, a rywalem Barçy była Reprezentacja Warszawy (de facto Legia Warszawa). Od tego momentu na obiekcie tym odbyło się wiele istotnych wydarzeń sportowych, z finałem Ligi Mistrzów w 1999 roku i igrzyskami olimpijskimi w 1992 roku na czele. Może na nim zasiąść około 100 tysięcy osób.

Trenerzy FC Barcelony – od Lambe’a do Xaviego (a biografia Pepa Guardioli pt. Pep Guardiola. Sztuka zwyciężania pozwoli Wam zgłębić mentalność tego klubu)

Dwa powyższe elementy tradycji FC Barcelony są stałe lub zmieniane bardzo rzadko. Istnieją jednak takie składowe funkcjonowania klubu, które muszą być wymieniane regularnie, aby zachować należyte rezultaty sportowe. Jednym z nich jest obsada posady pierwszego trenera. Jak dotychczas w Dumie Katalonii pracowało na tym stanowisku 61 szkoleniowców. Pierwszym z nich był Billy Lambe, a obecnym szkoleniowcem jest legendarny zawodnik Blaugrany – Xavi. Najdłużej pracującym opiekunem Barcelony w trakcie jednej kadencji był Anglik Jack Greenwell (dziesięć lat), osiem lat na stanowisku przetrwał zaś Holender Johan Cruyff, którego zasługą jest zaimplementowanie charakterystycznego stylu gry Barcelony.

Do tej pory na ławce trenerskiej drużyny z Camp Nou w roli głównego trenera zasiadało 29 Hiszpanów. Na drugim miejscu w tej statystyce plasują się Anglicy – było ich jak dotąd dziesięciu. Prezesi FC Barcelony byli również bardzo przychylni argentyńskiej myśli szkoleniowej. Tylko pięciu szkoleniowcom udało się pracować w roli trenera Barçy dwukrotnie. Są nimi: Austriak Richard Dombi, Węgier Franz Platko, Anglik Jack Greenwell, Holender Rinus Michels i jego rodak Louis van Gaal. Helenio Herrera jako jedyny dostąpił tego zaszczytu trzykrotnie. Najwybitniejszym trenerem w historii FC Barcelony jest Pep Guardiola. Podczas jego czteroletniej kadencji klub zdobył aż 14 trofeów.

Piłkarskie ikony FC Barcelony – nie tylko Messi (jego losy poznasz dzięki biografii Leo Messi. Autoryzowana biografia)

Koszulki, stadiony czy trenerzy to bez wątpienia bardzo ważne części tożsamości danego klubu. Nie można się jednak oszukiwać – najważniejsi dla kibiców są piłkarze. Każdy wielki klub ma legendy, które grały w jego barwach. Tak samo jest z Dumą Katalonii. Jedną z miar tego, czy dany zawodnik może określać się mianem legendy, jest zaś liczba występów w danej drużynie. W przypadku Blaugrany w statystyce tej góruje bez wątpienia Leo Messi. W latach 2004–2021 Argentyńczyk rozegrał dla klubu z Camp Nou aż 778 meczów. Na drugim miejscu plasuje się obecny trener FC Barcelony Xavi, który zaliczył 11 spotkań mniej. Trzeci jest natomiast Andrés Iniesta – z 674 meczami na koncie.

Inną statystyką, która działa na wyobraźnię, jest liczba goli zdobytych w barwach określonego klubu. Jeśli chodzi o Barçę, królem tego zestawienia jest oczywiście Messi, który strzelił w bordowo-granatowej koszulce aż 672 gole. Drugi w tej klasyfikacji Hiszpan César Rodríguez zdobył 232 bramki, a trzeci Urugwajczyk Luis Suárez zaliczył 198 trafień dla FC Barcelony. Statystki to jednak nie wszystko. Wśród najbardziej zasłużonych graczy Dumy Katalonii wymienić należy także Johana Cruyffa, Christo Stoiczkowa, Carlesa Puyola, Sergio Busquetsa czy Gerarda Piqué.

Trofea FC Barcelony – gablota wypełniona po brzegi (o czym więcej dowiesz się dzięki lekturze książki Złota dekada)

Największą chwałą dla każdego klubu piłkarskiego są trofea. To przecież dla nich podejmowane są wszelkie starania, od budowy stadionu począwszy, na transferach skończywszy. FC Barcelona to organizacja mająca wypełnioną klubową gablotę jak mało która drużyna. Na arenie krajowej Barça zdobyła jak dotychczas niebywałe 72 trofea. Znajduje się pośród nich 26 pucharów za wygranie mistrzostw Hiszpanii, 31 Pucharów Króla, 13 Superpucharów Hiszpanii oraz dwa Puchary Ligi. Warto nadmienić, że kataloński klub jest rekordzistą pod względem triumfów w rozgrywkach o Puchar Króla oraz Superpuchar Hiszpanii.

Trofea zdobyte w rozgrywkach międzynarodowych stanowią oczywiście mniejszość w muzeum FC Barcelony. Mimo to są one być może nawet cenniejsze od tych zdobytych w rodzimych zmaganiach. Blaugrana aż pięciokrotnie wygrała najbardziej prestiżowe rozgrywki kontynentalne – Ligę Mistrzów (do 1992 roku Puchar Europy). Ponadto Duma Katalonii ma w swym palmarès również cztery Puchary Zdobywców Pucharów. W latach 2009, 2011 i 2015 drużynie z Camp Nou udało się także zwyciężyć w Klubowych Mistrzostwach Świata. FC Barcelona zdobyła również pięć Superpucharów Europy oraz trzy Puchary Miast Targowych.

Mimo, że historia FC Barcelony jest piękna i bogata w wybitne postaci oraz wyniki sportowe, nie zawsze Katalończykom wszystko się udawało. Zajrzyj do sportowej księgarni internetowej labotiga.pl. Odnajdziesz tam wiele książek o Dumie Katalonii, a także wielu innych drużynach piłkarskich!