AC Milan z końcówki lat 80. XX wieku to z pewnością jedna z najlepszych drużyn w historii piłki nożnej. Cechowały ją charakterystyczny styl gry oraz – co najważniejsze – świetne wyniki. Zespół ten osiągał sukcesy dzięki zgranemu kolektywowi, ale jak w większości ekip najważniejszą rolę odgrywali w Mediolanie liderzy. Wybraliśmy dla Was pięć kluczowych postaci z tamtej drużyny. A więcej o nich znajdziecie w książce autorstwa jednego z nich, trenera Arrigo Sacchiego, "AC Milan. Nieśmiertelni. Historia legendarnej drużyny".
1. Arrigo Sacchi - inne spojrzenie na taktykę. W Milanie w latach 1987–1991 oraz 1996–1997.
Włoski szkoleniowiec to jeden z niewielu przykładów na to, że można zrobić wielką karierę jako trener piłkarski, nie będąc wcześniej zawodowym piłkarzem. Przez wiele lat pracował jako sprzedawca butów. Wskutek tego jego kwalifikacje zawodowe były po wielokroć kontestowane. Jego odpowiedzią był słynny cytat: „Nigdy nie zdawałem sobie sprawy, że aby zostać dżokejem, musisz najpierw być koniem”. Pierwszym poważnym klubem na trenerskim szlaku Włocha była AC Parma.
W 1987 roku jego zespół niespodziewanie wyeliminował AC Milan i już od następnego sezonu Sacchi był trenerem pokonanego zespołu. W drużynie ze stolicy Lombardii osiągnął wiele znakomitych wyników, z tryumfem w Pucharze Europy w latach 1989 i 1990 na czele. Po zakończeniu pracy w klubie dowodzonym przez Silvio Berlusconiego przez pięć lat prowadził z sukcesami reprezentację Włoch. W 1996 roku ponownie objął na jeden sezon Milan, by pod koniec kariery spełniać się jako dyrektor sportowy w AC Parmie oraz Realu Madryt.
2. Marco van Basten - ikona trapiona kontuzjami. W Milanie w latach 1987–1995.
Legendarny Holender to bez wątpienia ikona włoskiego potentata. Reprezentował rossoneri przez osiem sezonów, choć kontuzje sprawiły, że w istocie było to tak naprawdę tylko sześć kampanii. W 147 występach zanotował 90 goli, co daje średnią 0,61 bramki na mecz. Do Milanu trafił niestety kontuzjowany. Działacze Ajaxu Amsterdam, chcąc za wszelką cenę sprzedać van Bastena, utajnili rzeczywisty stan zdrowia napastnika. W efekcie niemal cały pierwszy sezon, 1987/88, spędził na ławce rezerwowych i w gabinetach lekarzy.
Później było jednak znacznie lepiej i talent piłkarza eksplodował. Walnie przyczynił się do wygrania przez mediolański zespół Pucharu Europy. Ponadto zebrał sporo nagród indywidualnych, z których najcenniejsze są z pewnością trzy Złote Piłki dla najlepszego piłkarza grającego w Europie. Od 1993 roku ponownie dała o sobie znać kontuzja prawej kostki. Po wielu latach walki z bólem Marco postanowił zawiesić buty na kołku w 1995 roku.
Poznaj kulisy wielkiego Milanu! Przeczytaj książkę "AC Milan. Nieśmiertelni. Historia legendarnej drużyny". Więcej informacji TUTAJ.
3. Ruud Gullit - pochodzenie nie gra roli. W Milanie w latach 1987–1993
Nie wszyscy wiedzą, że Gullit to nie jest prawdziwe nazwisko holenderskiego piłkarza. Urodził się on jako Rudi Gil, przyjmując nazwisko matki. Dopiero gdy rozpoczął karierę piłkarską, zmienił je na Gullit, co według niego brzmiało bardziej piłkarsko. Zawodnik, którego korzenie sięgają dalekiego Surinamu, do Milanu przybył z PSV Eindhoven. W tym klubie przez dwa lata występów zrobił wystarczające postępy, aby przekonać włodarzy rossoneri do wydania na niego 18 milionów guldenów. W tym samym roku Ruud otrzymał nagrodę dla najlepszego piłkarza świata.
Z początku Gullit miał spore trudności z aklimatyzacją w nowym otoczeniu, lecz i z tym uporał się dość szybko, dzięki czemu klub po raz pierwszy od dziewięciu lat zdobył scudetto. Holender największe piętno na drużynie odcisnął w latach 1987–1991. Był to również okres dominacji Milanu zarówno na arenie krajowej, jak i międzynarodowej. Potem Gullit znalazł się nieco w cieniu i w 1993 roku postanowił odejść do Sampdorii Genua, skąd potem trafił do Chelsea, gdzie rozpoczął karierę trenerską.
4. Frank Rijkaard – król środka pola. W Milanie w latach 1988–1993
Ostatni z trójki Holendrów, którzy pomogli wynieść na piłkarski szczyt klub z Lombardii. Mający podobną historię życiową do Ruuda Gullita zawodnik grał w środku pola lub w linii obrony. Podczas kariery zawodniczej charakteryzował się dużą elegancją w grze oraz poruszaniu się po boisku. Do Milanu trafił, podobnie jak Marco van Basten, z Ajaxu Amsterdam. Reprezentował czerwono-czarnych przez pięć lat, które były bardzo obfite w sukcesy i pozwoliły mu zostać legendą klubu.
Podczas pobytu w Mediolanie przeszedł niezwykle udaną transformację z defensywnego pomocnika w środkowego obrońcę i został piłkarzem, który stał się wzorem dla innego wybitnego gracza – Patricka Vieiry. Frank został bohaterem fanów przede wszystkim w trakcie finałowego meczu Pucharu Europy w roku 1990. Po odejściu z Milanu kontynuował bardzo udaną karierę w macierzystym klubie z Amsterdamu, a potem z sukcesami zajął się trenerką.
5. Paolo Maldini - symbol obrońcy. W Milanie w latach 1984–2009.
Prawdopodobnie największa legenda w historii mediolańskiego klubu. Jak łatwo można policzyć, reprezentował barwy rossoneri aż przez 25 sezonów! W ich trakcie siedmiokrotnie zdobywał mistrzostwo Włoch, pięciokrotnie Puchar Mistrzów (a w 2003 i 2007 roku Ligę Mistrzów) oraz pięciokrotnie Superpuchar Europy. Zanotował ponadto rekordową i trudną do pobicia liczbę meczów dla Milanu – rozegrał ich aż 902, w tym 647 w rozgrywkach ligowych.
Jest do tej pory najstarszym strzelcem gola w finale Ligi Mistrzów, w trakcie finału w 2005 roku z Liverpoolem miał niemal 37 lat. Przez całą karierę podkreślał przywiązanie do klubu, w którym się wychował, i wielokrotnie odrzucał oferty, często intratne, innych drużyn, głównie angielskich. Po zakończeniu kariery w 2009 roku pozostał aktywnym sportowcem. W 2017 roku wziął udział w zawodowym turnieju tenisowym w grze deblowej. Był to jednorazowy epizod, ale świadczący o wyjątkowości tego doskonałego obrońcy.
Dużo więcej o kulisach największej drużyny Milanu, znajdziecie w książce sportowej Arrigo Sacchiego "AC Milan. Nieśmiertelni. Historia legendarnej drużyny", którą możecie zamówić w naszej sportowej księgarni internetowej labotiga.pl TUTAJ, wraz z ekskluzywnymi zakładkami przedstawiającymi pięć największych postaci z powyższego zestawienia. Polecamy!
Skomentuj ten wpis Skasuj cytowanie