Brak produktów
Ile trwała złota era naddunajskiego futbolu? Kiedy Węgry przestały być piłkarską potęgą? Kto poznał się na talencie Giuseppe Meazzy, napastnika odrzuconego przez Milan? Dlaczego György Orth konsekwentnie odmawiał picia alkoholu? Po jakim meczu Agusti Montal, ówczesny prezydent Barcelony, zdecydował się ściągnąć na Camp Nou László Kubalę? Dzięki komu sternik Realu podpisał kontrakt z Ferencem Puskásem, który miał 15 kilogramów nadwagi, i za co Lajosa Czeizlera podziwiał Gunnar Nordahl, jeden z najlepszych napastników w dziejach Szwecji?
W najpiękniejszym mieście Europy według Jimmy’ego Hogana narodził się współczesny futbol i jedna z najwspanialszych drużyn w historii – Złota Jedenastka. Nad Dunajem rozmawiano o piłce nożnej w kawiarniach, a grano w nią na tak zwanych grundach, skąd wyławiano największe młode talenty. Madziarska szkoła futbolu była mieszanką techniki, wyobraźni, innowacji i nieprzewidywalności. Kluby i reprezentacja Węgier pod względem umiejętności, panowania nad piłką, taktycznej przenikliwości i wizji gry wyprzedziły swoje czasy. Ferenc Puskás razem z Zoltánem Cziborem, Sándorem Kocsisem, Józsefem Bozsikiem i Nándorem Hidegkutim stworzyli kolektyw, który sięgnął po złoto olimpijskie w Helsinkach i udzielił lekcji futbolu twórcom tej dyscypliny sportu, i to na Wembley, a potem jeszcze raz – na Népstadionie. Złota Jedenastka była bezsprzecznie najlepszą drużyną narodową pierwszej połowy lat 50., a mimo to nie zdołała się wdrapać na dach piłkarskiego świata.